czyli wszystkiego po trochu...
Wykorzystując materiały z Miechowskiego Kuferka należy powołać się na źródło: http://miechowski_kuferek.manifo.com/
dotyczy to także kopiowania i publikacji zdjęć.

Dworek w Miechowie









 
 
 
 
 
 
 
 
 






Dworek "Zacisze" w Miechowie
Dworek nazywany "Zacisze" został wzniesiony prawdopodobnie w 1784 roku. W II połowie XX w. był kilkakrotnie remontowany. Jest to budynek drewniany, I kon- dygnacyjny o konstrukcji zrębowej, wykonany na planie prostokąta. Dach łamany polski z facjatami pokryty jest gontem. Umieszczone osiowo wejścia frontowe i tylne poprzedzone są gankami wspartymi na profilowanych słupach. Wnętrze w układzie dwutraktowym składa się z czterech pomieszczeń rozdzielonych przechodnia sienią. W latach 40 XIX w. dworek zakupił Maurycy Tytus Kulczycki z Nowego Wiśnicza, początkując prawie 100-letnie użytkowanie przez rodzinę Kulczyckich.

Maurycy Tytus Kulczycki, syn Józefa i Gertrudy Strzyżewskiej, urodził się 29.11.1804 roku w Nowym Wiśniczu (choć niekiedy jako miejsce urodzenia wymienia się Limanowę). Początkowo pobierał nauki w domu rodzinnym, a następnie ukończył Liceum św. Anny w Krakowie i studia na Wydziale Filozoficznym Akademii Krakowskiej.
W latach 1830-1831 pracował jako guwerner, a od grudnia 1831 roku jako aplikant w biurze Powiatu Miechowskiego. Od 1832 do 1834 roku był konnym woźnym w biurze Komisarza Obwodu Miechowskiego. W 1836 roku został nominowany przez Komisję Województwa Krakowskiego w Kielcach na stanowisko ławnika-kasjera przy Urzędzie Municypalnym w Proszowicach, a następnie przeniesiony na podobne stanowisko w Miechowie.
W grudniu 1844 roku powołany przez Rząd Gubernialny na Rachmistrza Biura Powiatu Miechowskiego do Interesów Gorzelanych. W trakcie tej służby pełnił obowiązki Zastępcy Burmistrza Miechowa i Kontrolera Handlu. 
Był rachmistrzem do czynności propinacyjnych oraz pełnił obowiązki opiekuna 2 szkółek elementarnych w Miechowie. Za tę opiekę otrzymał od Kuratora Okręgu Naukowego Warszawskiego pochwałę (1851). W 1854 roku przyznano mu urzędniczy tytuł sekretarza gubernialnego, a w 1858 - sekretarza kolegialnego.
Po bitwie miechowskiej stoczonej 17.02.1863, w piśmie z marca tego roku, kierowanym do władz gubernialnych w Radomiu doniósł, że urzędnicy biura i Naczelnik Powiatu opuścili Miechów, w związku z tym Naczelnik Wojenny Powiatu Miechowskiego, ks. Bagration polecił mu zastępczo pełnić obowiązki Naczelnika Powiatu.
Od 30.09.1863 do 21.01.1864 pełnił obowiązki zastępcy poborcy kasy powiatowej - cały czas będąc rachmistrzem propinacyjnym powiatu miechowskiego.
W 1865 roku otrzymał 180 rubli nagrody od namiestnika Królestwa Polskiego za gorliwość w służbie. Odznaczony brązowymi medalami:  na pamiątkę wojny krymskiej 1853-1856 i na pamiątkę uśmierzenia polskiego powstania w 1863 i 1864 roku.
Długotrwałe starania Kulczyckiego o potwierdzenie szlacheckiego pochodzenia zakończyły się sukcesem, i Heroldia Królestwa Polskiego w 1855 roku wydała stosowny dyplom legitymując go ze szlachectwa.
Kulczycki poślubił w 1837 roku w Proszowicach Justynę Kotz, a na stępnie po jej śmierci, w 1847 w Szreniawie Józefę Chylińską. 
Maurycy Tytus Kulczycki zmarł w Miechowie w 1878 roku.
[21/1/0/-/1484]

Szlak Architektury Drewnianej. Dworek Zacisze, wyd. UMiGm Miechów, 2010.
Boczkowska Z., Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. 1, woj. krakowskie, z. 8, powiat miechowski, 1953.
 
Kreator stron internetowych - przetestuj